کد مطلب:166195 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:254
جنبش شیعیان در کوفه
4) ابومخنف گفت: حجاج بن علی از محمد بن بشر همدانی نقل كرد: شیعیان در منزل سلیمان بن صرد اجتماع كردند، گفتیم معاویه مرد و بدان سبب خدا را شكر كردیم. سلیمان بن صرد گفت: معاویه به هلاكت رسید و حسین (ع) از بیعت با بنی امیه خود داری نموده و به مكه رفته است، شما پیروان حسین و پدر او هستید اگر یقین دارید او را كمك كرده و با دشمنش می جنگید به او نامه بنویسید و اگر از سستی و بی رمقی ترس دارید او را فریب ندهید. گفتند: نه، با دشمن او می جنگیم و خود را فدایش می كنیم. سلیمان گفت: پس به او بنویسید ایشان نیز نامه ای به این مضمون نوشتند:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم. به حسین بن علی، از سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبة و رفاعة بن شداد و حبیب بن مظاهر و دیگر پیروان مؤمن و مسلمان او از اهل كوفه. سلام علیك، ما با روی آوردن به تو ستایش خدائی را می كنیم كه غیر از او نیست؛ اما بعد ستایش خدادی را سزاست كه دشمن جبار و كینه توز ترا نابود كرد. دشمنی كه بر این امت یورش برد، و بر آنان به زور حاكم شد و غنایم (فیی ء) را غضب كرد، افراد صالح امت را كشت و اشرار را زنده نگاه داشت و بیت المال را بازیچه ی دست ستمگران و ثروتمندان نمود پس او نیز مانند قوم ثمود هلاك شد. وی (یزید) امام ما نیست، به سوی ما بیا، شاید خداوند بوسیله ی تو بار دیگر ما را در راه حق مجتمع گرداند. نعمان بن بشیر حاكم كوفه فقط در دارالاماره اش اقتدار دارد و ما در نماز جمعه و نمازهای عید به او اقتدا نمی كنیم. اگر
واقف شویم كه به سوی ما می آیی او را بیرون می كنیم تا انشاءاللَّه به شام برود.والسلام و رحمةاللَّه علیك.
راوی گفت: این نامه را بوسیله ی عبداللَّه بن سبع همدانی و عبداللَّه بن وال برای حسین (ع) فرستادیم و به آندو گفتیم در رفتن به مكه عجله نمایند. آنها با شتاب برفتند تا اینك دهم ماه رمضان در مكه نزد حسین (ع) رسیدند، دو روز بعد از ارسال نامه ی اول، قیس بن مسهر صیداوی و عبدالرحمن بن عبداللَّه بن كدن ارحبی و عمارة بن عبید سلولی را با حدود پنجاه و سه نامه ی دیگر به سوی حسین (ع) اعزام كردیم. هر یك از این نامه ها توسط یك، دو و یا چهار مرد نوشته شده بود.
راوی گفت: چهار روز بعد از نامه ی اول، هانی بن هانی سّبیعی و سعید بن عبداللَّه حنفی را همراه با نامه ای نزد حسین (ع) فرستادیم و در آن نوشتیم:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم. به حسن بن علی، از پیروان مؤمن و مسلمانش، اما بعد از حمد و ثنای خدا، عجله كن، مردم منتظر تو هستند و اندیشه ای به غیر از رهبری تو ندارند. عجله كن، عجله كن، والسلام علیك.
شبث بم ربعی و حجّار بن أبجر و یزید بن حارث بن یزید بن رویم و عزرة بن قیس و عمرو بن حجاج زبیدی و محمد بن عمیر تمیمی به حسین چنین نوشتند:
اما بعد از حمد و ستایش خدا، باغها سبز شده، میوه ها رسیده و چاهها پر آب شده است. اگر قصد آمدن داری بیا كه سپاه تو آماده و گوش به فرمان است. والسلام علیك.
همه ی فرستادگان مردم كوفه نزد حسین (ع) جمع شدند. وی نامه ها را خواند و از فرستادگان درباره ی وضعیت مردم سئوال كرد سپس بوسیله ی دو فرستاده ی آخر، یعنی هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبداللَّه حنفی این نامه را برای اهالی كوفه فرستاد:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم. از حسین بن علی به كلیه مؤمنین و مسلمین، اما بعد از حمد و ثنای خدا، آخرین فرستادگان شما، هانی و سعید با نامه هایتان نزد من آمدند هر آنچه را كه نوشته اید دانستم. اساس سخن اكثر شما این بود: ما فاقد امام هستیم، به سوی ما بیا شاید خدا ما را بوسیله ی تو بر راه حق و هدایت مجتمع كند. من برادر، پسرعمو و فرد مطمئنی از خاندانم را به سوی شما اعزام كردم و به او دستور دادم كه احوال كار و نظرات شما را برایم بنویسد. اگر وی برایم نوشت كه نظر همه ی شما و افراد فاضل و عاقل شما آنچنان
است كه بوسیله ی فرستادگانتان برایم نوشته اید و در نامه هایتان خوانده ام، پس انشاءاللَّه بزودی بسوی شما خواهم آمد. آگاه باشید به جان خودم سوگند، امام كسی است كه به كتاب خدا عمل كند، عدالت را جاری كند، حق را بستاند و خود را وقف حدا نماید. والسلام.
بسم اللَّه الرحمن الرحیم. به حسین بن علی، از سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبة و رفاعة بن شداد و حبیب بن مظاهر و دیگر پیروان مؤمن و مسلمان او از اهل كوفه. سلام علیك، ما با روی آوردن به تو ستایش خدائی را می كنیم كه غیر از او نیست؛ اما بعد ستایش خدادی را سزاست كه دشمن جبار و كینه توز ترا نابود كرد. دشمنی كه بر این امت یورش برد، و بر آنان به زور حاكم شد و غنایم (فیی ء) را غضب كرد، افراد صالح امت را كشت و اشرار را زنده نگاه داشت و بیت المال را بازیچه ی دست ستمگران و ثروتمندان نمود پس او نیز مانند قوم ثمود هلاك شد. وی (یزید) امام ما نیست، به سوی ما بیا، شاید خداوند بوسیله ی تو بار دیگر ما را در راه حق مجتمع گرداند. نعمان بن بشیر حاكم كوفه فقط در دارالاماره اش اقتدار دارد و ما در نماز جمعه و نمازهای عید به او اقتدا نمی كنیم. اگر
واقف شویم كه به سوی ما می آیی او را بیرون می كنیم تا انشاءاللَّه به شام برود.والسلام و رحمةاللَّه علیك.
راوی گفت: این نامه را بوسیله ی عبداللَّه بن سبع همدانی و عبداللَّه بن وال برای حسین (ع) فرستادیم و به آندو گفتیم در رفتن به مكه عجله نمایند. آنها با شتاب برفتند تا اینك دهم ماه رمضان در مكه نزد حسین (ع) رسیدند، دو روز بعد از ارسال نامه ی اول، قیس بن مسهر صیداوی و عبدالرحمن بن عبداللَّه بن كدن ارحبی و عمارة بن عبید سلولی را با حدود پنجاه و سه نامه ی دیگر به سوی حسین (ع) اعزام كردیم. هر یك از این نامه ها توسط یك، دو و یا چهار مرد نوشته شده بود.
راوی گفت: چهار روز بعد از نامه ی اول، هانی بن هانی سّبیعی و سعید بن عبداللَّه حنفی را همراه با نامه ای نزد حسین (ع) فرستادیم و در آن نوشتیم:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم. به حسن بن علی، از پیروان مؤمن و مسلمانش، اما بعد از حمد و ثنای خدا، عجله كن، مردم منتظر تو هستند و اندیشه ای به غیر از رهبری تو ندارند. عجله كن، عجله كن، والسلام علیك.
شبث بم ربعی و حجّار بن أبجر و یزید بن حارث بن یزید بن رویم و عزرة بن قیس و عمرو بن حجاج زبیدی و محمد بن عمیر تمیمی به حسین چنین نوشتند:
اما بعد از حمد و ستایش خدا، باغها سبز شده، میوه ها رسیده و چاهها پر آب شده است. اگر قصد آمدن داری بیا كه سپاه تو آماده و گوش به فرمان است. والسلام علیك.
همه ی فرستادگان مردم كوفه نزد حسین (ع) جمع شدند. وی نامه ها را خواند و از فرستادگان درباره ی وضعیت مردم سئوال كرد سپس بوسیله ی دو فرستاده ی آخر، یعنی هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبداللَّه حنفی این نامه را برای اهالی كوفه فرستاد:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم. از حسین بن علی به كلیه مؤمنین و مسلمین، اما بعد از حمد و ثنای خدا، آخرین فرستادگان شما، هانی و سعید با نامه هایتان نزد من آمدند هر آنچه را كه نوشته اید دانستم. اساس سخن اكثر شما این بود: ما فاقد امام هستیم، به سوی ما بیا شاید خدا ما را بوسیله ی تو بر راه حق و هدایت مجتمع كند. من برادر، پسرعمو و فرد مطمئنی از خاندانم را به سوی شما اعزام كردم و به او دستور دادم كه احوال كار و نظرات شما را برایم بنویسد. اگر وی برایم نوشت كه نظر همه ی شما و افراد فاضل و عاقل شما آنچنان
است كه بوسیله ی فرستادگانتان برایم نوشته اید و در نامه هایتان خوانده ام، پس انشاءاللَّه بزودی بسوی شما خواهم آمد. آگاه باشید به جان خودم سوگند، امام كسی است كه به كتاب خدا عمل كند، عدالت را جاری كند، حق را بستاند و خود را وقف حدا نماید. والسلام.